De kleine prins

Antoine de Saint-Exupéry, De kleine prins (Le petit prince, Parijs 1943).

Onlangs las ik in een tijdschrift een artikel over kinderlijke verwondering. Uiteraard was de strekking dat wij als volwassenen die verwondering kwijt zijn en hoe je die zou kunnen terugvinden. De remedie: tijd inplannen (!) om stil te staan en de dingen te laten komen zoals ze komen. Dan komt er ruimte voor verwondering, ben je in staat om dingen weer ‘voor het eerst’ te zien. Ik dacht direct aan Antoine de Saint-Exupéry, de schrijver van De kleine prins, die waarschijnlijk zou zeggen: ‘de grote mensen snappen er helemaal niets van.’

Schaap

‘Toe – teken eens ‘n schaap voor me’, zijn de famous first words van de kleine prins. Hij richt zijn verzoek tot de ik-figuur van het verhaal, een piloot die is neergestort in de woestijn. Als de verraste piloot niet direct begint te tekenen herhaalt de kleine prins ‘héél zacht, alsof het iets héél ernstigs gold’ zijn vraag: ‘Toe – teken eens ‘n schaap voor me.’ De piloot geeft toe en doet twee pogingen om een schaap te tekenen. Maar de kleine prins is niet snel tevreden. ‘Nee, dat schaap is nu al ziek. Maak er nog maar een.’ Uiteindelijk tekent de piloot een kist. ‘Dit is een kist. Je schaap zit erin.’ De kleine prins is dolgelukkig. ‘Ja, zo wilde ik ’t precies hebben!’

Roos

Deze scène is het begin van een mooie vriendschap en typerend voor de rest van het verhaal. Steeds komt de kleine prins met verrassende vragen en opmerkelijke verhalen. Hij woont hij op een asteroïde met alleen drie kleine vulkanen, die hij elke dag schoonveegt (ook de dode, want ‘je kunt nooit weten!’), en één roos. Op een dag besluit de kleine prins op reis te gaan door het heelal. Hij ontmoet vele eigenaardige personen, die hij ogenschijnlijk simpele, maar heel essentiële vragen stelt.

Op de aarde sluit hij vriendschap met een vos, die hem uitlegt waarom zijn ene roos zo belangrijk is. In een tuin met duizend rozen lijkt elke roos hetzelfde. Maar als je er één echt leert kennen, zie je dat zij zoveel mooier is dan alle andere rozen. De kleine prins leert dat je alleen met je hart goed kunt zien. ‘Het wezenlijke is voor de ogen onzichtbaar.’

Het is een verhaal vol fantasie, humor en een flinke dosis maatschappijkritiek. Je ziet onze wereld door de ogen van de kleine prins, die alles letterlijk voor het eerst ziet. Ik zou zeggen: plan wat tijd in om je door hem te laten verwonderen!

— Greetje Ligthart —